Proces pielęgnowania to zdecydowanie najważniejszy element pracy licencjackiej z pielęgniarstwa, który stanowi jednocześnie część badawczą tego typu pracy dyplomowej.
Pierwszym krokiem jest wybór konkretnego przypadku pacjenta, na którym to oprzesz swój proces pielęgnowania. Wybór ten zasadniczo powinien być uzasadniony z punktu widzenia klinicznego. Zastanów się, jaki przypadek pozwoli Ci najlepiej zademonstrować umiejętności analityczne, wiedzę teoretyczną i praktyczne aspekty pielęgniarstwa. Przypadek pacjenta szczegółowo opisywany jest w studium przypadku. To właśnie głównie na tej podstawie tworzy się plan pielęgnowania.
Kolejnym etapem jest szczegółowe zebranie danych dotyczących pacjenta. Dane te powinny obejmować zarówno subiektywne dane (samopoczucie pacjenta, odczuwane dolegliwości), które pozyskiwane są zwykle podczas wywiadu pielęgniarskiego jak i te obiektywne (historia choroby, wyniki badania fizykalnego, badań laboratoryjnych i obrazowych, obserwacje). Dokładność i szczegółowość na tym etapie są bardzo istotne dla dalszej analizy.
Następny krok polega na analizie zebranych danych i identyfikacji najważniejszych problemów pielęgnacyjnych. Problemy te powinny być ułożone według ich priorytetu, co pozwoli na skuteczne planowanie działań. Mówiąc prościej jeżeli pacjent ma dolegliwości bólowe, najpierw staramy się je zniwelować, a dopiero później go edukujemy lub w przypadku zagrożenia życia najpierw w tym aspekcie eliminujemy ryzyko, kolejno przystępując do kolejnych interwencji.
Następnie przechodzimy do opracowywania szczegółowego planu opieki. Uczelnie zwykle wymagają czteroetapowego planu pielęgnacyjnego.
Taki plan składać się zatem powinien z:
- poszczególnych diagnoz – problemów pielęgnacyjnych, ułożonych według priorytetów w sposób spójny i logiczny,
- przypisanych im celów (ważne, by były realne, a w niektórych przypadkach także skonkretyzowane czasowo),
- planowanych (do każdej diagnozy osobno) interwencji,
- opisu realizacji do podejmowanych działań,
- oceny (skutku podejmowanej interwencji).
Wszystkie wymienione elementy powinny ze sobą współgrać. Przykład diagnozy poniżej.
Diagnoza: Ryzyko zakażenia rany pooperacyjnej
Cel: Zapobieganie rozwojowi infekcji po przebytym zabiegu chirurgicznym
Planowanie:
– Regularna kontrola i ocena procesu gojenia rany;
– Obserwacja w celu wykrycia potencjalnych niepokojących objawów, między innymi takich jak podwyższona temperatura ciała, zaczerwienienie lub obrzęk;
– Systematyczna zmiana opatrunku;
– Monitorowanie wysięku z rany pooperacyjnej;
– Kontrola parametrów życiowych pacjenta;
– Edukacja pacjenta w zakresie samodzielnego monitorowania stanu rany.
Realizacja:
– Regularnie monitorowano i oceniano proces gojenia rany;
– Obserwowano stan rany, zwracając uwagę na ewentualne objawy infekcji;
– Systematycznie wymieniano opatrunki;
– monitorowano wydzielinę z rany pooperacyjnej;
– Kontrolowano parametry życiowe pacjenta;
– Przeszkolono pacjenta w zakresie samodzielnego monitorowania stanu rany.
Ocena: Nie stwierdzono żadnych niepokojących objawów wskazujących na rozwój infekcji w okolicy rany pooperacyjnej.
Warto wspomnieć, iż niektóre uczelnie wymagają procesu pielęgnowania z uwzględnieniem kodów ICNP.
ICNP, czyli Międzynarodowa Klasyfikacja Praktyki Pielęgniarskiej, to system ujednolicający terminologię i praktyki w pielęgniarstwie. Została stworzona przez Międzynarodową Radę Pielęgniarek (ICN) w celu standaryzacji komunikacji, włączenia procedur pielęgniarskich do systemu opieki zdrowotnej oraz utworzenia bazy danych, ułatwiającej specjalistyczną opiekę pielęgniarską.
Mimo tożsamych elementów i wymaganej części opisowej, proces pielęgnowania w oparciu o ICNP nieco się różni. Często konieczne jest w tym przypadku napisanie uzasadnienia interwencji, czyli wyjaśnienia dlaczego takie, a nie inne działania decydujemy się podjąć. Pisząc pracę licencjacką dotyczącą procesu pielęgnacyjnego opartego na ICNP (Międzynarodowej Klasyfikacji Praktyki Pielęgniarskiej), należy dokładnie opisać poszczególne działania pielęgniarskie, przypisując im odpowiednich kody ICNP. Każdy problem i każda interwencja, które zaplanujesz i zrealizujesz w ramach opieki nad pacjentem, powinny być sformułowane w sposób, który pozwoli na przypisanie odpowiedniego kodu np.
Problem pielęgnacyjny (diagnoza negatywna): Infekcja dróg moczowych [10029915]
Planowane interwencje:
Administrowanie antybiotykiem [10030383]
Przestrzeganie reżimu płynów [10030171]
Asystowanie w toalecie [10023531]
Obserwowanie [10013474]
Ocena (diagnoza pozytywna): Bez infekcji [10028945]
Wskazówki pielęgniarskie, nazywane również zaleceniami, to następny element procesu pielęgnacyjnego. Stanowią one konkretne wytyczne, które mają na celu wspomaganie pacjenta w jego leczeniu i poprawie stanu zdrowia. Wskazówki powinny być napisane w sposób jasny, zrozumiały i bezpośredni. Każde zalecenie powinno odnosić się do konkretnego problemu zdrowotnego pacjenta. Formułuj wskazówki w taki sposób, by pacjent wiedział dokładnie, co należy zrobić. Wskazówki powinny być indywidualnie dopasowane do stanu zdrowia, możliwości oraz sytuacji życiowej pacjenta. Weź pod uwagę nie tylko dane kliniczne, ale także jego wiek, poziom wiedzy, zdolności samodzielnej opieki, a także wsparcie, jakie otrzymuje od rodziny lub opiekunów. Każda wskazówka powinna mieć na celu osiągnięcie określonych celów opieki, które zostały zdefiniowane w planie pielęgnowania. Pokaż, jak dana czynność pomoże w realizacji tych celów. Unikaj skomplikowanej, medycznej terminologii. Stosuj prosty i zrozumiały język, a jeśli musisz użyć terminów medycznych, zawsze je wyjaśniaj np. zamiast napisać „Należy systematycznie monitorować saturację krwi,” lepiej sprawdzi się „Należy regularnie kontrolować poziom tlenu we krwi za pomocą pulsoksymetru.”
Ostatnią, lecz równie ważną częścią jest ewaluacja. Ewaluacja w pracy licencjackiej, szczególnie w kontekście procesu pielęgnacyjnego, to istotna część, która polega na ocenie skuteczności działań, jakie zostały podjęte w ramach opieki nad pacjentem. To tutaj analizujesz, na ile zrealizowane interwencje pielęgniarskie przyczyniły się do osiągnięcia zamierzonych celów opieki. Zacznij od przypomnienia sobie, jakie cele zostały określone na początku planu pielęgnacyjnego. Przeanalizuj każdą z interwencji pielęgniarskich pod kątem jej skuteczności. Które działania były najbardziej efektywne? Czy jakieś interwencje okazały się mniej skuteczne?
Na podstawie analizy wyciągnij wnioski dotyczące skuteczności całego procesu pielęgnacyjnego. Zaproponuj, co można by zmienić lub poprawić w przyszłych planach opieki na podstawie dokonanej ewaluacji. Może to dotyczyć zarówno samego procesu pielęgnacyjnego, jak i kompleksowego podejścia do pacjenta.
Dobrze napisana ewaluacja pokazuje, że potrafisz nie tylko realizować proces pielęgnowania, ale także krytycznie ocenić jego skuteczność i wyciągnąć wnioski, które mogą służyć poprawie jakości opieki nad pacjentem.
Pisanie procesu pielęgnacyjnego do pracy licencjackiej jest zadaniem wymagającym, ale niezbędnym dla wykazania kompetencji zawodowych. Powyższe wskazówki pomogą w opracowaniu profesjonalnej części badawczej Twojej pracy dyplomowej. Gdyby jednak ograniczony czas, nadmiar codziennych obowiązków lub cokolwiek innego stanęło Ci na przeszkodzie, służymy pomocą na każdym etapie pisania pracy, począwszy od bezpłatnych konsultacji, przez opracowanie badań, aż po finalną redakcję tekstu, gwarantując, iż spełni on najwyższe standardy akademickie.